سوره واقعهسوره واقعه، سوره پنجاه و ششم قرآن بوده و در مکه نازل شده است. ۱ - معنای واقعه«واقعه» به معناى پيشامد و حادثه، يکى از نام‌هاى رستاخیز و قیامت است؛ حادثه‌اى که بى‌شک واقع خواهد شد، به همين مناسبت سوره را «واقعه» ناميده‌اند. ۲ - مفاد سوره واقعهاين سوره قیامت کبری كه در آن مردم دوباره زنده مى‌شوند و به حسابشان رسيدگى شده و جزا داده مى‌شوند و نشانه‌ها و حوادث آن را شرح مى‌دهد، نخست مقدارى از حوادث هول انگيز آن را ذكر مى‌كند، حوادث نزديك‌تر به زندگى دنيايى انسان ، و نزديك‌تر به زمينى كه در آن زندگى مى‌كرده، مى‌فرمايد: اوضاع و احوال زمین دگرگون مى‌شود و زمين بالا و پايين و زير و رو مى‌گردد، زلزله بسيار سهمگين زمين كوه‌ها را متلاشى، و چون غبار مى‌سازد، آن گاه مردم را به طور فهرست‌وار به سه دسته سابقین و اصحاب يمين و اصحاب شمال، تقسيم نموده، سرانجام كار هر يك را بيان مى‌كند. آن گاه عليه اصحاب شمال كه منكر ربوبیت خداى تعالى و مساله معاد و تكذيب كننده قرآنند كه بشر را به توحید و ایمان به معاد دعوت مى‌كند، استدلال نموده؛ در آخر گفتار را با يادآورى حالت احتضار و فرا رسيدن مرگ و سه دسته شدن مردم خاتمه مى‌دهد. گفته شده: اين سوره به شهادت مضمون و سياق آياتش در مکه نازل شده است. ۳ - ويژگي‌هاى سوره واقعه۱. داراى ۹۶ آيه به عدد کوفى، ۹۷ آيه به عدد بصرى، ۹۹ آيه به عدد حجازى و شامي، ۳۷۸ يا ۳۷۰ کلمه و ۱۷۰۳ يا ۱۷۵۶ حرف است. ۲. در ترتيب نزول ، چهل و ششمين و در مصحف شريف پنجاه و ششمين سوره است. ۳. پس از سوره طه و پيش از سوره شعراء در مکه و پيش از هجرت نازل شد و مکى به شمار مي‌آيد؛ جز آیه ۸۱ و ۸۲ که مدنى است. ۴. از نظر کمّيّت از سوره‌هاى مفصّل و از نوع طوال آن و شامل حدود نصف يک حزب قرآن است. ۵. از مقاتل بن سليمان نقل شده است که يک آیه منسوخ دارد. ۴ - مطالب سوره واقعه۱. وقوع قیامت و نشانه‌هاى آن؛ ۲. تقسيم انسان‌ها به سه گروه « اصحاب شمال ، اصحاب یمین و مقربان»؛ ۳. انتساب خلقت انسان، نزول باران و رشد گياهان به خداوند ؛ ۴. ترسيم حالات احتضار . [۴]
رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۷.
[۵]
جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۶.
[۸]
هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۴۱۲.
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «سوره واقعه». رده‌های این صفحه : سوره‌های قرآن
|